چیز رو بهت بگه. خودم رو رسوندم تهران چون می دونستم آخرش به اومد جلو اما با روش خودش.
دیشب فهمیدم می خواد امروز همه این تخت بیمارستان ختم می شه. چشم از پنجره گرفت و به طرف یکتا برگشت. کن اما حرف های اون پسر رو بشنو. عذابش نده. همین همسریابی نوین چیست داره تویحرف زیاده برای گفتن. من گروه همسریابی نوین رو هر طور می خوای همسریابی نوین چیست
برزخ دست و پا می زنه. فقط به حرفاش گوش کن و بعد تصمیمت رو بگیر. بدون هیچ حرف دیگری به طرف در رفت که رسیده به آن سرش را به طرف یکتا برگرداند. مشورت کردم که چند تا آرامبخش بزنن برات دیر تر بیدار شی. بعدساعت چهار صبحه.
می دونستم فشار زیادی روته با دکترت طلوع آفتاب، همسریابی نوین میاد اتاقت.
تعریف کرده رو همسریابی نوین چیست
اگر یک درصد اون اعتمادی که توی هفت سالگی بهش داشتی و برام تعریف کرده رو همسریابی نوین چیست هم بهش داری، پس به حرفاش گوش کن. بعدش هرچی تو بگی. . و بدون حرف دیگری در را باز کرد و بیرون رتا طلوع افتاب بیدار بود. در این بین چند همسریابی نوین قیمت آمدند، وضعیتش را چک کردند و رفتند. سرمش را از دستش خارج کرده بودند؛ اما ماسک اکسیژن هنوز روی دهانش بود. نمی توانست همسریابی نوین را درک کند و این عذابش می داد. نمی فهمید چرا این مدت پنهان کاری کرده؟
از فکر کردن خسته شده بود. ترجیح داد دیگر به هیچ چیز فکر نکند وهمه قضاوت ها را بگذارد برای بعد از حرفهای همسریابی نوین. دست اش را روی سر دردناکش گذاشت و چشم بست.
هر ثانیه که خوشید باال تر می آمد و تیک تاک ساعت گذر زمان را نشان می داد؛ ضربان قلبش تند تر می شد. چند دقیقه بعد انتظار به سر آمد و در باز شد. تالشی برای باز کردن چشم هایش نکرد. کنترل قطره اشکی که از گوشه چشمش بیرون خزید؛ دست خودش نبود. بغضی که به گلویش چنگ می زد، امانش را بریده بود اما باز هم سد مقاومتش را نمی شکست. صدای قدم هایش را می شنید. ابتدای ورودش کمی مکث کرده بود؛ نزدیکش شد اما از کنار تخت گذشت و پشت پنجره ایستاد. ثانیه ها می گذشتند و سکوت تنها چیزی بود که در اتاق جوالن می داد. او را نمی دید اما نگاهش را روی صورتش حس می کرد. فکر می کرد او هم مثل استاد منظره بیرون را برای خیره شدن چشم هایش انتخاب کند اما اشتباه می کرد. سکوت را شکست و با صدای خش دارش شروع به حرف زدن کرد. -نمی دونم می تونی ترس یک مرد سی ساله رو درک کنی یا نه؟
ترس از فراموش شدن، ترس از روبرو شدن با حقیقت.
عین مرگه. بیست سال در به در دنبال اثری از کسی باشی و وقتی پیداش کردی باز سگ دو بزنی که ببینی اونم تو رو یادشه؟
اونم مثل تو مشتاق دیداره یا فراموشت کرده؟ مثل همه. همه ای که تمام اون قول و قرار ها رو بچه بازی می دونن.
می دونی شبا سر روی بالشت که بذاری تنها دعاهت این باشه که منو یادش باشه یعنی چی؟ این که هرشب از این پهلو به اون پهلو بشی و بی خوابی جونت رو بگیره و فکر و خیال ها عین خوره بیوفته به جونت که اگر عاشق یکی دیگه باشه؟ عاشق البرز نشه؟
توی این بیست سال کسی وارد زندگیش نشده؟ و جواب هیچ کدوم از این ها رو ندونی یعنی چی؟ داغون می شی. روزی هزار بار این سوال ها رو از خودت می پرسی و آخرش زانو می زنی و به می گی با معرفت، کریم، رحیم، جونم رو بگیر خالصم کن دیگه. از کلماتش درد بود که می ریخت و درماندگی چکه میکرد. نباید کمرت خم شه. چون چشم امید یه گروه همسریابی نوین به توئه. چون چند تااما این تازه اول ماجراست، چون تو نباید ببری، نباید زانو بزنی، فسقل نیم وجبی ورد زبونشون عمو همسریابی نوین. باید پا شی. بخندی و بخندونی.
اون گروه همسریابی نوین عمل کنی
باید به قولت به اون گروه همسریابی نوین عمل کنی که اگر نکنی و دلش بلرزه و یک آه بکشه کل زندگیت کن فیکون میشه. مکثی کرد؛ نفسی گرفت. این که وقتی من برگشتم تو حتی طاقت دیدن سنگ قبر پدر مادرت روناراحتی که نگفتم؟ جواب می خوای از من؟
جواب روشن تر از هم نداشتی؟ یک خط قرمز کشیده بودی روی گذشته ات. من که فقط شش ماه با